Procedura postępowania w przypadku wystąpienia chorób pasożytniczych

Procedura postępowania w przypadku stwierdzenia chorób

pochodzenia pasożytniczego (glistnicy i owsicy)

w Miejskim Przedszkolu Nr 30 w Częstochowie.

 

Podstawa prawna

• Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2013 r.  poz. 947 ze zm.),
• Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 212 poz. 1263 ze zm.),
• Ustawa z dnia 14 grudnia 2016r.Prawo owiatowe (dz.U.z 2003r Nr6,poz.69 ze zm.)
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach
  i placówkach (Dz. U. z 2003 r. Nr 6 poz. 69 ze zm.).
• Konwencja o prawach dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120 poz. 526)

 

Cel procedury

1. Celem niniejszej procedury jest ustalenie zasad postępowania w przypadku:

1. eliminowania ryzyka zarażenia się chorobami typu glistnica i owsica;
2. kontroli higieny skóry;
3. stwierdzenia u dzieci objawów choroby pasożytniczej typu glistnica i owsica.

1. Procedura jest wytyczną do postępowania i podejmowania działań profilaktycznych.

 

Przedmiot procedury

Przedmiotem niniejszej procedury jest określenie:

• zasad postępowania z dzieckiem chorym,
• objawów choroby.

 

 

 

 

 

 

Zakres procedury

Zakres stosowania dotyczy:

1. rodziców/opiekunów prawnych,
2. nauczycieli,
3. personelu pomocniczego,
4. dyrektora,
5. wychowanków przedszkola.

 

Definicje

 

Owsica – zakażenie owsikami. Objawy - uporczywe swędzenie (zwłaszcza w nocy)
w okolicy odbytu, a u dziewczynek - sromu i pochwy - zaczerwieniona skóra wokół odbytu- nerwowość i rozdrażnienie - osłabienie, brak apetytu, nudności, bóle brzucha.

 

Glistnica – glista ludzka. Do zakażenia dochodzi w wyniku nieprzestrzegania zasad higieny osobistej, zwykle brak nawyku mycia rąk (m.in. po wyjściu z toalety). Źródłem zakażenia mogą być też niedomyte owoce lub warzywa. Objawy: różne reakcje alergiczne (np. zmiany skórne pod postacią pokrzywki, obrzęki na powiekach, cienie pod oczami), uporczywy ból gardła, ok. 2-3 miesiącach od zakażenia, kiedy w jelitach pojawiają się dorosłe glisty, wystąpić mogą biegunka, bóle brzucha, nudności i wymioty, a także wzdęcia lub uporczywe zaparcia.

 

Szczegółowy opis chorób – Załącznik 1

 

 

Opis procedury

 

Rodzice:

1. systematycznie dbają o higienę swojego dziecka;
2. wyrażają pisemną zgodę na sprawdzanie czystości higieny osobistej dzieci przez wychowawców grup;
3. systematycznie zaopatrują dzieci w ręczniki i chusteczki jednorazowe.

 

Nauczyciele:

1. podejmują działania profilaktyczne i edukacyjne wobec dzieci i rodziców na spotkaniach grupowych (pogadanki, broszurki, aranżowanie spotkań ze specjalistami);
2. zapewniają stały dostęp do chusteczek higienicznych jednorazowych;
3. za pisemną zgodą dokonują okresowego przeglądu higieny osobistej swoich wychowanków (włosy, paznokcie, ręce, odzież);
4. prowadzą przegląd higieny osobistej w osobnym pomieszczeniu, zapewniając dziecku poczucie bezpieczeństwa,
5. o wynikach kontroli informują dyrektora i rodziców dziecka;
6. systematycznie kontrolują miejsca zabawy dzieci szczególnie na placu zabaw.

 

Personel pomocniczy:

1. zobowiązany jest do codziennego utrzymania czystości pomieszczeń (sanitariaty);
2. przeprowadza wietrzenie pomieszczeń, w którym przebywają dzieci i personel;
3. przestrzega prawidłowej zasady mycia rąk zgodnie z instrukcją;
4. dokonuje codziennej dezynfekcji stołów i sanitariatów;

Szczegółowa instrukcja -załącznik 2

5. systematycznie uzupełnia mydła i ręczniki jednorazowe;
6. przestrzega zasady zdrowego i higienicznego podawania posiłków ;

 

Dyrektor:

      1.   zapewnia bezpieczne i higieniczne warunki pracy i zabawy;

2. współpracuje z nauczycielami w ramach podejmowanych działań profilaktycznych dla rodziców i wychowanków;
3. dokonuje kontroli prowadzonych dezynfekcji w prowadzonych rejestrach zabiegów;
4.  dokonuje raz w roku wymiany piasku w piaskownicy;

 

1. Postępowanie w przypadku wystąpienia choroby:

1. Poinformowanie rodziców dziecka (dyrektor lub wychowawca).
2. Niezwłoczne odebranie dziecka z placówki przez rodziców lub prawnych opiekunów.
3. Przez okres kuracji dziecko pozostaje w domu do całkowitego wyleczenia (owsiki).
4. W przypadku glistnicy rodzic zobowiązany jest do dostarczenia zaświadczenia lekarskiego, że dziecko może uczęszczać w trakcie leczenia do przedszkola.
5. W przypadku wystąpienia trudności, np. w rodzinach o niskim statusie ekonomicznym dyrekcja placówki podejmuje współprace z opieką społeczną w celu udzielenia wsparcia tym rodzinom.
6. Rodzice/opiekunowie prawni dziecka, po przebytej chorobie pasożytniczej, zobowiązani są poinformować nauczyciela lub dyrektora, że dziecko jest zdrowe.
7. Poinformowanie całej społeczności przedszkolnej o wystąpieniu choroby pasożytniczej w przedszkolu (np. rozmowy indywidualne, zebrania grupowe, tablica ogłoszeń).

 

 

Edukacja dzieci w zakresie:

 

• prawidłowego korzystania z sanitariatów (podnoszenie, opuszczanie deski klozetowej, spuszczanie wody),
• mycia rąk po skorzystaniu z toalety,
• mycia rąk przed posiłkami i po posiłkach,
• zakazu wkładania zabawek do buzi, przestrzegania przed całowaniem się dzieci i zabawek, ochrony przed wkładaniem rąk do buzi, obgryzania paznokci,
• prawidłowego zachowania się podczas kichania i kaszlu, wycierania nosa w jednorazową chusteczkę.

 

Edukacja pracowników i rodziców/opiekunów prawnych wychowanków:

                                                                                            

Postanowienia końcowe

1. Za wdrożenie i nadzór nad stosowaniem procedury odpowiada dyrektor przedszkola.
2. Do przestrzegania postanowień niniejszej procedury zobowiązani są wszyscy pracownicy przedszkola i rodzice.
3. Za zapoznanie pracowników i rodziców/opiekunów prawnych wychowanków
   z niniejszą procedurą odpowiada dyrektor przedszkola.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Załącznik 1

Owsiki

 

Pasożyty atakujące człowieka potrafią sprawić wiele kłopotów i zaburzyć gospodarkę jelitową człowieka. Najbardziej powszechnymi pasożytami są owsiki ludzkie, o których potocznie mówi się "robaki" zamieszkujące jelita. Owsiki są pasożytami żerującymi
w organizmie człowieka i dające się łatwo zaobserwować w stolcach.

 

Co to są owsiki?

Owsiki należą do typu robaków zwanym nicieniem barwy białej. Ich charakterystyczny długi i wijący kształt jest sposobem na szybkie zdiagnozowanie choroby. W przypadku infekcji – ataku owsików stwierdza się chorobę zwaną owsicą. Miejscem pobytu owsików
w organizmie ludzkim jest głównie jelito grube, gdzie potrafią przebywać, aż do fazy końcowej ich życia. Innym miejscem ich pasożytowania jest wyrostek robaczkowy oraz końcowy odcinek jelita cienkiego. Pasożyty te są dwupłciowe. Samica jest odpowiedzialna za składanie jaj, a rolą samca jest jej zaplemnienie. Zaraz po tym akcie samiec owsika obumiera. Samica natomiast potrafi żyć do 4 tygodni, po których "wędruje" z jelita grubego
w kierunku odbytu, aby tam złożyć jaja zawierające larwy owsików. Liczba jaj waha się od 8 tys. do 12 tys. jaj.

 

Owsiki, a tym samym owsica jest chorobą "brudnych rąk" i wcześniejszego kontaktu
z pasożytem - mogą także powodować anemię. Przedostają się one do organizmu poprzez przenoszenie jaj trafiających najpierw na dłonie np. pod paznokcie, a następnie do jamy ustnej. W dalszej drodze owsiki wędrują przez cały układ pokarmowy człowieka, aż do jego jelita grubego. Samica znajdując partnera do zaplemnienia powtarza cykl rozrodczy pasożyta. Przerwanie któregoś z etapów tego cyklu jest pierwszych krokiem do wyleczenia się z owsicy. Dlatego też tak ważnym jest utrzymanie higieny osobistej, a zwłaszcza częste mycie rąk. Samice owsików składają jaj, po czym obumierają. Jaja pasożyta znajdują się
w okolicach odbytu, a w przypadku kobiet nawet w przedniej części pochwy. Pożywieniem owsików są treści pokarmowe znajdujące się w jelicie grubym i nie rzadko to, co jemy ma decydujący wpływ na żywotność owsików. Właściwa dieta oraz wprowadzenie do niej określonych produktów np. czosnku może sparaliżować owsiki i umożliwić ich wydalenie zanim jeszcze samica zdąży złożyć swoje jaja.

Objawy owsicy

Objawy wystąpienia w organizmie owsicy obserwuje się głównie u dzieci. Choroba atakuje jednak w każdym wieku, choć nie rzadko to dzieci są jej głównymi nosicielami. Objawia się silnym uczuciem swędzenia w okolicy odbytu, przeważnie w nocy, ze względu na to, iż samice owsików wędrują nocą. Osoba zaatakowana przez owsika uskarża się na brak apetytu, rozdrażnienie przechodzące w nerwowość, odczuwanie silnych objawów niepokoju, w rzadszych przypadkach niedokrwistość. Charakterystycznym objawem owsicy jest zdenerwowanie objawiające się zgrzytaniem zębami, obgryzaniem paznokci. Innego rodzaju symptomem choroby jest ból głowy, bezsenność, bóle brzucha połączone
z nudnościami, ogólne osłabienie, podkrążone oczy.

 

Leczenie

Leczenie owsicy, czyli eliminowanie z organizmu ludzkiego owsików polega na zastosowaniu jednorazowej dawki pyrantelu oraz powtórzeniu jej po upływie dwóch tygodni. Innymi lekami stosowanymi do zwalczania owsików są: mebendazol i albendazol podawanymi w dawkach jednorazowych i powtarzalnych po jednym miesiącu.

Niezbędne jest przestrzegane higieny oraz częste sprzątanie pomieszczeń w domu. Jaja owsików w warunkach domowych mogą przeżyć do kilku tygodni, zwłaszcza przy zachowaniu odpowiedniej wilgotności i ciepłoty. Owsiki mogą znajdować się na zakażonej pościeli, bieliźnie, ręcznikach. Dbałość o czystość ograniczy ich żywotność,
a domowników ochroni przed ich atakiem.

 

 

Glistnica-

bo tak nazywa się choroba wywołana przez glistę ludzką - podobnie jak owsiki, czy tasiemce, może występować zarówno u dzieci jak i dorosłych. Jeżeli zatem mówisz stanowcze NIE gliście ludzkiej, która chce znaleźć schronienie w ciele Twojego dziecka - przeczytaj ten artykuł, a dowiesz się jak do tego nie dopuścić.

 

 

 

Glista ludzka, glistnica dzieci i dorosłych,

objawy zarażenia glistą, odrobaczenie

 

Glistnica jest wywołana przez glistę ludzką (Ascaris lumbricoides) i jest największym nicieniem pasożytującym w jelicie cienkim człowieka. W sytuacji dużego namnożenia się glisty w jelicie cienkim przechodzą do żołądka i podczas wymiotowania wychodzą przez jamę ustną. Mogą też przedostać się do dróg oddechowych. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość 20 - 40 cm.

Samica glisty produkuje około 200 tyś. jaj na dobę, co daje w ciągu całego jej życia około 72 milionów jaj. Dojrzała glista ludzka żyje 6- 12 miesięcy. Gdy wydalone z kałem jaja dostana się do gleby w warunkach odpowiedniej wilgotności, temperatury i dostępności tlenu odbywa się dalsze dojrzewanie larw do postaci inwazyjnej.

Po połknięciu jaja inwazyjnego larwa glisty uwalnia się z otoczki jajowej i przedostaje się do naczyń krwionośnych i chłonnych, następnie wraz z prądem krwi, wędruje do wątroby do serca i do płuc. Z płuc larwa wędruje przez oskrzela i tchawicę do jamy ustnej, po czym przez przełyk i żołądek przechodzi ponownie do jelita cienkiego. Całkowity czas wędrówki trwa około 10 dni. W jelicie cienkim w ciągu 2- 3 miesięcy larwa glisty ludzkiej dorasta do postaci dojrzałej.

 

Do zakażenia glistą ludzką dochodzi:

• za pośrednictwem środowiska zewnętrznego (gleba, woda),
• spożywając niedokładnie umyte surowe warzywa i owoce,
• dzieci w czasie zabawy – bawiąc się np. w piaskownicach i biorąc brudną łopatkę do ust,
• dorośli przy pracach w polu i ogrodzie,
• przez kontakt ze zwierzętami.

 

Pierwsze objawy zarażenia glistą mogą być różne, do często obserwowanych należą następujące dolegliwości:

• zawroty głowy,
• wzmożona pobudliwość nerwowa,
• nagłe ataki bólu brzucha i wymioty,
• rozstroje jelit (biegunki, zaparcia),
• zmiany skórne - świąd skóry, pokrzywki, wypryski,
• czasami drgawki,
• podwyższona temperatura,
• zapalenie spojówek,
• napady astmy oskrzelowej.

 

W późniejszym okresie zarażenia glistami chorzy doświadczają:

• nieprzyjemnych odczuć pod skórą,
• ślinotoku,
• spadek apetytu,
• ból głowy
• nocne ataki lęku.

 

Podczas licznej inwazji glistą ludzką następuje:

• zgrzytanie zębów,
• zapalenie oskrzeli,
• duszności astmatyczne,
• niedokrwistość,
• infekcje dróg oddechowych.

 

Rozpoznanie glistnicy jest często przypadkowe – poprzez zauważenie glisty w kale chorego lub zwymiotowanej treści pokarmowej.

 

W glistnicy wyróżnia się trzy odrębne etapy, związane z:

1. 1. wędrówką larw,
   2. pobytem dojrzałej glisty w jelicie cienkim,
   3. powikłaniami wywołanymi przez dojrzałe glisty w organizmie żywiciela.

 

Od momentu zakażenia do pojawienia się jaj w kale zwykle upływa 60-80 dni.

 

Glisty wywierają wyraźne działanie toksyczne, zwłaszcza u dzieci. Wyraża się ono m.in.:

• zahamowaniem rozwoju fizycznego i umysłowego dzieci intensywnie zarażonych,
• wzmożoną pobudliwością nerwową.

 

Jak zapobiegać glistnicy:

• przestrzegając podstawowych zasad higieny osobistej i żywienia,
• myjąc jarzyny i owoce przeznaczone do spożycia,
• poprzez picie przegotowanej wody,
• uczulając dzieci aby myły ręce przed jedzeniem, po każdej zabawie -
  gdzie była styczność z glebą oraz po skorzystaniu z toalety,
• odrobaczanie domowych zwierząt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Załącznik 2

 

Przebieg procedury dezynfekcji i sprzątania powierzchni sanitarnych

Wszystkie czynności należy wykonywać z częstotliwością zgodną z obowiązującym harmonogramem. Częstotliwość zależy od natężenia ruchu w łazienkach i szatniach.

1. założenie odzieży ochronnej (najważniejszy jest fartuch i rękawice ochronne),
2. przygotowanie roztworu do dezynfekcji powierzchni, przygotowanie środków do dezynfekcji i mycia powierzchni,
3. zamknąć dostęp do pomieszczenia na czas dezynfekcji, na korytarzach ustawić oznaczenia ostrzegawcze o mokrej podłodze lub zakaz przechodzenia,
4. powierzchnie należy czyścić od najbardziej zabrudzonych do najmniej zanieczyszczonych, a jednocześnie z góry na dół (podłoga na końcu),
5. spłukać toalety , obmyć zlewy/ umywalki,
6. rozprowadzić środki myjące lub dezynfekujące na powierzchniach toalet, zlewów, kabin prysznicowych - w czasie ich dezynfekcji (zależnie od środka) pracownik wykonuje kolejne czynności,
7. następnie opróżnić kosze na śmieci, umyć je jeśli są brudne, zdezynfekować wewnątrz i z zewnątrz, a szczególnie oczyścić klapy. Gdy środek dezynfekujący wyschnie należy założyć nowy worek,
8. w tym czasie można już zwykle wrócić do mycia toalet i pryszniców. Jeśli były myte teraz należy je osuszyć i zdezynfekować. Jeśli środki dezynfekujące wymagają spłukiwania, należy dokonać tego po odpowiednim czasie dezynfekcji,
9. następnie pracownik powinien wytrzeć kurze na powierzchniach na których się zbierają i odkurzyć podłogę
10. kolejno myje ściany wodoodporne (zgodnie z częstotliwością ogólną - często ściany myte są dwa razy w tygodniu), lustra, parapety,
11. z pomocą ścierki nasączonej środkiem dezynfekującym powinno się zdezynfekować: klamki, poręcze, rączki od szafek, spłuczki, kurki, rączki pryszniców, włączniki światła i inne przyciski
12. ważna jest również dezynfekcja dozowników - na papier, na mydło
13. po umyciu dozowników uzupełnia się ich zawartość
14. umyć i zdezynfekować podłogę (polecamy środki do jednoczesnego mycia i dezynfekcji powierzchni)
15. po opuszczeniu pomieszczeń sanitarnych obowiązuje mycie i dezynfekcja sprzętu sprzątającego. Brudne środki czystości są utylizowane lub w bezpieczny sposób przekazywane do prania
16. na zakończenie pracownik ostrożnie zdejmuje odzież roboczą - jeśli podejmuje pracę w pomieszczeniach innego typu powinien również zmienić odzież - fartuch i rękawiczki - aby nie przenosić zarazków
17. po zdjęciu odzieży (a przed ubraniem nowej) należy zdezynfekować dłonie (lub dodatkowo je umyć przed dezynfekcją, jeśli są zabrudzone)

 

 

Zasady dezynfekcji zabawek w przedszkolu i procedura higieniczna

Zabawki, z których korzystają dzieci należy czyścić w dwóch etapach:

1. Mycie/czyszczenie

W pierwszej kolejności należy uważnie wyczyścić zabawkę. Trzeba dokładnie wyczyścić jej powierzchnię chusteczkami czyszczącymi lub wyszorować szarym mydłem i przemyć ciepłą wodą. W ten sposób usuwamy brud, tłuszcz, a także wiele bakterii. Podczas mycia trzeba zwrócić uwagę na trudno dostępne miejsca, jak zagłębienia, chropowate powierzchnie.

 

2. Dezynfekcja

Pod tym terminem rozumiemy proces, w efekcie którego giną wszelkie drobnoustroje, które żerują i rozmnażają się na powierzchni zabawek. Trzeba jednak pamiętać, że jest to drugi etap zadania, czyli:

• W przedszkolach i żłobkach pracę zaczynamy od mycia zabawki, a następnie przechodzimy do dezynfekcji. Dezynfekcja zabawek w przedszkolach i żłobkach nie może być przeprowadzona bez mycia.

Dezynfekcja może być przeprowadzana za pomocą preparatów do tego przeznaczonych lub generatorami pary/myjkami parowymi.